توسط اوزون حسن يا فرزندش يعقوب ساخته شده است . اكنون به صورت ويرانه متروكي در آمده است . چند ستون سنگي وپاره اي سنگ نوشته هاي شكسته ودر هم ريخته تنها باقيمانده از آن مسجد است.

پل شهرچاي ميانه در 12 كيلومتري جنوب شهر ميانه در نزديكي قريه تازه كنده بر روي رودخانه شهرچاي كه يكي از شعبات قزل اوزن مي باشد قرار گرفته است. قدمت پل بر طبق متون و مأخذ سفرنامه ها به دوره صفويه مي رسد كه در ساليان متوالي مكرراً مورد تعمير قرار گرفته است.

اين پل به طول 260 متر و عرض 9/7 متر داراي 23 چشمه با طاقي جناغي بود كه به علت ويران شدن دو چشمه بر اثر سيل يك طاق مسطح بتوني ناموزون بجاي آن احداث كرده اند. عرض چشمه ها هر كدام 70/6 و ارتفاع پل در حدود 25/5 متر مي باشد. بر روي پايه ها كه داراي آب برهاي مثلثي شكلي مي باشند فاصله بين طاق ها بصورت صندوقه مي باشد و روزنه هاي بيضي شكل كه در طرفين صندوقه ها ساخته شده كار تهويه هواي داخل را به عهده دارند.
در طرفين ورودي هاي گذرگاه پل در گذشته ميلهائي با ارتفاع 5/1 متر و سرستونهاي چهار گوش مطبق تعبيه شده بود كه عابران را به تنها راه مطمئن معبر هدايت مي كرده است.

جان پناه هاي پل را به ارتفاع 70 سانتيمتر با گچ و آجر ساخته اند. مصالح غالب در بنا آجر است و فقط در پايه ها سنگ سفيد به صورت مكعب تراش دار بكار رفته و در طاق مسطح دو چشمه نيز از بتون مسلح استفاده شده است.
آخرين تعمير پل بنا به كتيبه منصوب بر پيشاني يكي از طاق ها، در دوره ولايتعهدي عباس ميرزا در آذربايجان انجام گرفته است.

رودخانه آيدوغموش از معروف ترين رودخانه هاي هشترود است كه پس از عبور از كنار آبادي هاي بابونه، حيدرآباد، قزلجه تاوا و قبل از رسيدن به ميانه، به رودخانه ميانه (ميانه چاي) مي پيوندد و هر دو به قزل اوزن مي ريزند

اين مسجد در ضلع شمالي حياط مدرسه حاج صفرعلي واقع شده است. مسجدي است با عظمت و زيبا با گنبدي بلند و مناره اي منقش به كاشي هاي آبي رنگ در ضلع شرقي و غربي مسجد دو تالار ديگر وجود دارد كه هر يك به جاي خود مسجد جداگانه اي به شمار مي روند. ميان مسجد و دو مسجد جانبين پنجره هايي چوبي نهاده اند كه موقع باز شدن آنها هر سه مسجد به هم متصل مي شوند و به صورت مسجد واحدي در مي آيند . باني مسجد بازرگان معاصر نايب السلطنه حاج صفرعلي خوئي است.

رودخانه ليقوان (ليقوان چاي) از دامنه هاي شمالي رشته كوه سهند سرچشمه مي گيرد.   چشمه سارهاي  متعددي از دره هاي شرقي و غربي  ليقوان به آن مي پيوندد و رودخانه پرآبي را تشكيل مي دهند. جريان رودخانه از جنوب به شمال است و اراضي پايين دست ليقوان را آبياري مي كند. اين رودخانه در دره نسبتاً عميقي نسبت به سطح روستاي ليقوان جريان دارد.
 آب رودخانه در سرچشمه، بسيار خنك و گوارا است و مكان نشو و نماي ماهي قزل آلا است.

اين بنا از مساجد قديمي شهر تبريز مي باشد و به دليل نزديكي به پل سنگي چايكنار بنام مسجد پل سنگي معروف شده است.
مسجد يك طبقه با پلان مستطيل شكل كه كشيدگي آن شمالي – جنوبي مي باشد و داراي شبستان اصلي و بخش الحاقي با كاربري سرويس هاي بهداشتي در ضلع شمالي مسجد مي باشد. تراز كف بنا دو پله از سطح خيابان پايين تر مي باشد. (كف خيابان به علت زيرسازي و آسفالتهاي مكرر در قرن اخير بالا آمده است) اين مسجد شامل 8 ستون مي باشد كه 6 ستون آن سنگي با سرستون هاي سنگي مقرنس كاري شده و 2 ستون از 8 ستون به كار رفته آجري با قطر نسبتا زياد در بخش محراب مسجد مي باشد.
پوشش سقف مسجد طاق و گنبد آجري با كاربندي هاي آجري كه در آن آجرهاي رنگي لعاب دار به رنگ آبي فيروزه اي به كار رفته است. سرستون هاي سنگي مسجد به رنگ سفيد رنگ آميزي شده است. هشتي ورودي مسجد ساده و در گوشه جنوب شرقي بنا قرار گرفته است.
نماهاي جنوبي و غربي مسجد داراي قاب بندي هاي آجري و آجركاري به فرم حصيري مي باشد و پنجره ها به فرم قوس جناغي و از جنس چوب مي باشد.
نماي جنوبي همچنين داراي چهار كتيبه كاشي كاري شده است كه در كتيبه بالاي سر درب ورودي نام مسجد و در بقيه ايات قراني حك شده است كه در عمليت مرمتي اخير بازسازي و نصب شده است.